Nun par de meses non poderei cruzar a porta que me leve á vosa aula. A vós espéravos unha nova mestra, a min uns novos alumnos, pero tede por seguro que sempre estaredes moi presentes. Espero que cada un de vós garde un cachiño de min, como eu levo unha gran parte de todos vós.
Por suposto, non me podía esquecer dos outros pequechiños, cos que non compartín tantas horas, pero si moitos momentos. Ao final, isto é como unha gran familia onde todos nos queremos incondicionalmente. Tamén formades parte dos meus recordos, e no meu corazón tendes o voso sitio reservado para sempre.
Moitas grazas a ti, Mari, por axudarme tanto, ensinarme a ser un pouquiño mellor profe, e por TODO o demais.
Grazas tamén ás familias, pola vosa colaboración ao longo do curso, e por esas rosas que cada un deles me entregou.
Ata sempre Revoltiñ@s! Espero seguir cruzándome con cada un de vós, para ver cómo medrades e como pouco a pouco ides acadando os vosos soños, para estar orgullosa do lonxe que ides chegar.
Rocío
3 comentarios:
Que bonito!!!
Moitas grazas a ti por todo!!! Botarémoste moitoooo de menos!!!
E moita sorte no teu novo destino!!!
Gracias Rocío por elexir este centro para comezar esta profesión que tantas satisfacción che vai a dar. Moita sorte en todo o que emprendas, e que saibas que aquí estaremos para o que necsites.
Un bico
Moitas gracias a ti polo teu saber facer,coa tua pacencia e cariño fixeche que un neno tan tímido coma Dylan se sentise coma na casa. Moitas gracias. Biquiños
Publicar un comentario